Juan Luis Buñuel 

Miał trzy lata, kiedy ojciec - uchodźca polityczny po zwycięstwie generała Franco - wywiózł rodzinę do Stanów Zjednoczonych. Gdy miał 12 lat wyprowadzili się do Meksyku. Do Stanów wrócił na studia, a później zaczął podróżować po świecie.
Jako młody człowiek chciał zostać profesorem literatury angielskiej. Studiował w Stanach przez cztery lata i przygotowywał się do doktoratu, kiedy przyjaciel ojca zaproponował mu pracę asystenta u pewnego amerykańskiego reżysera. Reżyserem tym był Orson Welles, który kręcił w Meksyku serial o Don Kichocie ("In the Land of Don Quixote", 1964). Po przygodzie z Wellesem dostawał wciąż nowe propozycje i coraz mniej myślał o literaturze. W latach 1957-67 był asystentem m. in. Louisa Malle`a, Henri Verneuila oraz swojego ojca Luisa Bunuel ("Viridiana", "Dziennik panny służącej", "Mroczny przedmiot pożądania"). We Francji związał się ze środowiskiem Nowej Fali. Karierę reżysera rozpoczął od filmu dokumentalnego, nakręcił ponad 30 dokumentów.
Jego najbardziej znane filmy fabularne to: "Au rendez-vous de la mort joyeuse" (Spotkanie z wesołą śmiercią) z Françoise Fabian i Gérardem Depardieu, "La femme aux bottes rouges" (Kobieta w czerwonych butach) z Catherine Deneuve i Fernando Reyem, "Leonor" z Liv Ullmann i Michelem Piccoli. Nakręcił również dziesiątki seriali.
Pasjonuje się rzeźbą - jego dzieła wystawiano w galeriach w Meksyku, Nowym Jorku, Barcelonie, Paryżu, Madrycie, znajdują się m. in. w zbiorach Muzeum w Mexico City, San Francisco i Ohio.